Meerdaagse 2019

Dag 2

Voor alles is een eerste keer en dat was vandaag niet anders. Na een goed nachtrust. voor de meesten in ieder geval, stond het ontbijt voor 8:00 uur te boek. Velen waren op precies dat tijdstip dan ook in het restaurant te vinden. Nadat het buffet was ontcijferd en alles was gevonden kon er begonnen worden met het inslaan van de nodige calorieën voor de a.s. dag. De sfeer zat er ondanks het vroege tijdstip al redelijk in, in ieder geval totdat Rubberen Robbie zich liet zien met zijn gezicht op onweer. Nu hebben we hem al in verschillende hoedanigheden meegemaakt maar eigenlijk altijd met een grote glimlach op zijn gezicht. Wat was het geval, hij had geen oog dicht gedaan want de afzuiginstallatie van de keuken was dusdanig te keer gegaan dat hij de slaap niet had kunnen vatten. Zijn slapie De Pruim was zich van geen kwaad bewust en had nog van het vertrek van gisteren gedroomd. Sjef ondernam stappen richting directie en regelde voor nul extra kosten de bruidssuite voor de rest van zijn verblijf. Eind goed al goed? Nou niet voor vandaag zou later blijken.

Ook voor de daghopman was er een eerste keer want De Oliebaron had de wekker niet gezet want was toch altijd op tijd wakker en als eerste beneden om alle discutabele zaken nog even snel te regelen. Niet dus en Cees moest om 8:20 uur per telefoon worden gewekt uit schone dromen. Deze zullen zijn gegaan over het aanvoerderschap van een ideale groep fietsers die nu eens wel deden wat er van hun gevraagd wordt, een utopie Cees, droom rustig verder en dat deed hij dan ook.

Foto: Piet Groen - Daghopmannen Cees en Gert laten zien waar we ons bevinden en waar het naartoe gaat

Tijd om de verloren tijd in te halen was er niet dus er werd 23 minuten later gestart als gedacht. Niet alleen schuld van Cees want ook de fietsen hadden meer aandacht nodig na de natte dag van gisteren. Niet door iedereen werd dit onderkent en De Dank reed dan ook de hele dag met een krak-piep-fiets in de rondte.

Voor de start melde Cees S. dat na de cultuuruitstapjes van gisteren, vandaag een aantal plekken werd aangedaan maar dat alles wat een bezoek waardig was, niet zou worden bezocht. Dus geen; Defensie kasteel in Breda, Divisie Onderhoud in Dongen, Efteling in Kaatsheuvel, Jamin kersenbonbons in Oosterhout en Zeeverkenners in Teteringen. Jammer maar helaas. Het zou een echte fietstocht worden. Depart klonk het en weg waren we. Na een uurtje werd er dwars over het fietspad halt gehouden. Sjef gaf te kennen dat zijn verstoorde nachtrust hem opbrak en vroeg om de snelste weg terug. Met onze geringe kennis van het plaatselijk parcours werd hij op weg gestuurd, zonder ov-kaart, zonder id, zonder ziektekostenverzekeringsbewijs. Mocht hem iets gebeuren zou hij als John Doe te boek worden gesteld. Om twaalf uur kwam het verlossende bericht dat hij veilig de thuishaven had bereikt. Een zucht van verlichting ging door het peloton want ja, er is maar 1 Sjef.

Foto: Piet Groen - Sjef meldt zich af om naar de bruidssuite af te reizen

De lucht was zwoel maar door tactisch draaien en keren werd er om de buien heen gereden. Rond elf uur was daar de volgende verrassing van de dag, t.w. een niet geplande koffiestop. Dit was echt een aap uit de mouw van de daghopman want die wijkt nooit maar dan ook echt nooit van zijn gedetailleerde plannen af. Niets veranderlijker als een mens dus. Door deze verrassingsactie kwam  de lunch, die daar eigenlijk vlot opvolgde, ook iets later als gedacht maar dit was voor het personeel ter plekke geen enkel probleem. Als er al een probleem was dan zat dat in de tot dan toe gereden kilometers, 60, en er moesten er ca. 135 worden afgelegd. In de loop der tijd hebben de meerdaagse deelnemers zich eigen gemaakt dat de lunch altijd voorbij de halve afstand genuttigd wordt. Met uitzondering van vandaag dus. Voor alles is een eerste keer niet waar.

Om de tijd te doden onderweg wordt er soms gesprint om blauwe bordjes die aangeven dat je een dorp of stad in rijdt. Deze traditie vond tot nu toe weinig aftrek, het zal te maken hebben met de zwaarte van de etappes want niemand wil zijn kruid verschieten als het nog ver is. Je zou dan denken dat zij die op de een of andere manier een “binding” hebben met een bepaald dorp even snel zo’n bordje “ophalen”. Nou deze keer niet dus. Zo werd de Thaise Croissant het bordje Teteringen, geboorte plaats van zijn vader, niet gegund en ook Dr. Fuentes keek op zijn neus toen hij vlak voor het bordje Ulvenhout werd gepasseerd door zijn slapie De Mediator. Kortom de gunfactor was vandaag ver te zoeken en Piet werd later beloond voor zijn "inzet".

Foto: Willen Ouwwerkerk - Piet beloond voor zijn "inzet" bij het bordje Ulvenhout met een dode mus en de drinkstop in Ulvenhout

Na de lunch kwam een nieuw buienfront onze kant op en o.a. door nog een stop bij de dochter van Gert in Ulvenhout, nou ja het was eigenlijk in Breda, voor een drankje en een zoutje, geserveerd door kleindochter Machteld ondersteund door golden (wit) retriever Saar, kwam dat veel dichterbij als gehoopt. Met een zuidelijke omtrekkende beweging werd geprobeerd er het beste van te maken. In vergelijk met het regengebied van gisteren mocht deze eigenlijk geen naam hebben maar we noemden het toch maar BUI. Kort en krachtig, nat tot je laatste draad allemachtig.

Foto: Piet Groen - Lek is niet zo gek en een opmerking over de nalatende kwaliteit van de wegen bleek terecht en Willem moest aan het werk

Ondanks het natte wegdek waren de lekke banden op nul vingers te tellen totdat naar later bleek vlak voor het binnenrijden van Etten-Leur dit geluk voor De Haringman ophield en er gehandeld moest worden want hij stootte lek op een kei. Met vereende krachten werd ook dit euvel verholpen en binnen no time konden de laatste kilometers (anderhalf) worden afgeraffeld. De binnenkomst werd wederom gevierd met haring en bier, vis moet zwemmen nietwaar, maar in een nu gematigd tempo. Wijsheid komt op onze leeftijd niet met de jaren maar met de dagen.

Foto: Piet Groen - Haring van De Haringman Willem v.d. Hoeven

Na het douchen werd er weer verzameld voor het diner. Iets verlaat door een laatste buitje van de dag die de oversteek even onmogelijk maakte kon er worden aangeschoven. Nog een keuze moest gemaakt worden t.w. die van vlees of vis. Op voorspraak van onze leidse glibber werden de prijzen tussen het voor- en hoofdgerecht bekend gemaakt door De Kleine Stip. Piet Groen werd eerst al voor deelname gediskwalificeerd vanwege een disciplinaire fout en ook Rubberen Robbie die de rit niet geheel volbracht stond met lege handen. Het was De Occasion die de fles wijn in de wacht sleepte vanwege het geheel vrijwillig ondersteunen van de kopmannen in moeilijke tijden. De Dank werd geprezen voor zijn enorme sprint bergop en kreeg de bollekes trui toebedeeld. Door de eerdere vlakke etappe van dag 1 was deze trui nog even in de tas gebleven.

Aan de dag kwam na een laatste kop koffie, vroeger als gisteren, een eind en werden de slaapplaatsen gaandeweg op gezocht. Voor morgen zijn de voorspelling een stuk beter als de rit richting Zeeland gaat. We houden U op de hoogte.

Hou doe en tot morgen

Foto: Piet Groen - Overzicht van de dag